Postautor: Zbyszek Gotkiewicz » 26 sierpnia 2018, 11:19
To może niesprawiedliwe dla bocianów i pozostałych wymienionych wcześniej ptaków, że nie nazywa się ich drapieżnymi, ale przyjęło się, że tak nazywamy te, które mają zakrzywiony dziób, pazury i krotka szyję, czyli urodą przypominają karka spod dyskoteki. Za czasów komuny zniknęły z naszego nieba za sprawą chemii stosowanej w rolnictwie, ale teraz są coraz bardziej popularne. Spotkania z nimi są zawsze przyjemnym urozmaiceniem lotu, szczególnie, gdy jest to jakiś jastrząb czy myszołów pokazujący nam na 50 metrach początek komina. Bo one rzadko latają wysoko. Z reguły mają jakiś swój rewir łowiecki i znają tam każdy krzak i miejsce gdzie odrywają się bąble. Do patrolowania rewiru też nie potrzebują dużej wysokości, bo jedzenia wypatrują w trawie, więc te kilkadziesiąt metrów jest dla nich wystarczające. Dlatego nauczyły się korzystać z mikronoszeń w których mogą latać bez wysiłku podkręcają noszenia o sile zero, zero nic. Zdarzało mi się często, że leciałem kilka kilometrów nie mogąc znaleźć komina i gdy już na małej wysokości miałem wybrane miejsce do lądowania to na wysokości kilkudziesięciu metrów wchodziłem w warstwę przyziemną, która okazywało się przenosiła mnie dużo dalej niż planowane lądowisko. Najczęściej nie dawałem rady tego wykręcić, bo to było jak gotująca się woda. Dużo bąbli, ale żaden nie odrywał się od powierzchni. Za to drapieżniki doskonale sobie radzą w takich warunkach przeskakując z jednego bąbla do drugiego. Wiedzą, który krzak zapracuje, nad którym drzewem warto poczekać, gdzie robi się żagiel przy danym wietrze. Czasem też można spotkać takie drapieżniki w czasie migracji lub gdy uczą młode korzystać z termiki. Wtedy wykręcają się wysoko tak jak na filmiku toosha. W górach można spotkać też takie duże, o których pisał der. Są duże, więc muszą mieć większy teren do patrolowania żeby się wyżywić. Można je spotkać na przykład na Kobali lub Lijaku. Podziwiam ich energooszczędność. Pojawiają się gdy termika już ruszy, ale paralotniarze jeszcze nie startują. Lecą szlakami noszeń, nie poruszając skrzydłami, przy silniejszej termice nawet nie krążą. Nabierają tylko tyle wysokości, żeby przeskoczyć do następnego noszenia. Pod wieczór lecą w ten sam sposób wracając z trasy do gniazd. Mogą być dla nas jedynie przyczyną kompleksów bo trudno je naśladować. Doskonałość mają dużo lepszą, szacuję że około 20, mniejsze opadanie, zmienną geometrę skrzydeł a do tego nie mają tak wielkiego mózgu jak my dzięki czemu nie mają głupich pomysłów, na przykład a może wyląduję z wiatrem. Kilka milonów lat ewolucji zrobiło swoje. Niestety nie mam wersji dla wierzących w kreacjonizm.
Zbyszek Gotkiewicz
. Podobno nazwa jaskółka pochodzi ze złożenia dwóch słow: jas i kole co miało oznaczać jedzenie i kołowanie. Robią to w ten sposób, że wznoszą się możliwie wysoko i następnie opadają w łagodnym krążeniu śpiąc równocześnie. Piją w powietrzu i jedzą. Właśnie to jedzenie jest powodem dlaczego warto je obserwować, bo jedzą owady porwane do góry przez kominy termiczne. Przy okazji same się wznoszą i nie muszą zużywać energii na utrzymywanie się w powietrzu. Dlatego w kominach poruszają się bezładnie we wszystkich kierunkach wyłapując jedzenie. wielokrotnie zdarzało mi się grzecznie i cierpliwie krążyć nabierając wysokości i gdy zobaczyłem jaskółki kłębiące się gdzieś niedaleko w kierunku , który mnie interesuje, to śmiało prostowałem lot wiedząc, że będę leciał przez obszar noszeń. W ten sposób przybywało przelecianej trasy, a przy okazji lecąc po prostej przybywało wysokości. Zawsze pod koniec takiego obszaru, albo po znalezieniu silnego rdzenia komina można założyć krążenie dokręcając potrzebną wysokość. Poza kominami jaskółki nurkują do ziemi bo tam mają większą szanse na znalezienie jedzenia. Kolejne moje spotkania z ptakami opiszę w wolnej chwili 
