pgforum.pl

Zbyszek Gotkiewicz pisze:W przypadku zderzeń zalecenia są te same co w innych przypadkach. Jeśli jest to nisko (poniżej 300 metrów) to nie ma czasu na ocenę skutków zderzenia i lepiej rzucać od razu. Jeśli masz szansę na kontrolowanie sytuacji nawet gdy się zderzysz, jest czas i wysokość to można próbować się rozplątać. W razie utraty kontroli lub częściowego zniszczenia sprzętu ryzyko związane z kontynuowaniem lotu gwałtownie rośnie.

Dziubdzius pisze:

Zbyszek Gotkiewicz pisze:Zalecam spojrzenie na skrzydło po bombie żeby sprawdzić czy nie ma krawata. Zdarzają się też takie dziwne momenty gdy spadamy z sekundę i skrzydło nas głową jest w różyczce. Wtedy też warto popatrzeć, bo jeśli skrzydło się otworzy niesymetrycznie i tego nie wyłapiemy to od razu mamy helikopter nad głową i twista w taśmach.

Mam pytanie troche z innej beczki ze tak się wyrażę. Czy miałeś w swojej karierze instruktorskiej kiedyś przypadek ze dwie paralotnie wleciały w siebie np. w termice. I moje pytanie jest takie czy mając zapas wysokości od razu się ratować na rezerwie gdy dojdzie do splatania czy spróbować powalczyć. Niejednokrotnie ludzie się zapłaczą i odplączą ale ja mam dylemat czy utrata wysokości w takim tandemie nie jest bardziej niebezpieczna niż w pojedynkę. Spadając sam mogę ocenić czy będę starał się odzyskać kontrole czy rzucam zapas. Natomiast sytuacja we dwoje jest troche inna bo jeżeli nie doszło do przejścia przez linki wydaje mi się ze można liczyć na napełnianie się paralotni i odepchniecie od siebie. Ciężko mi się wysłowić o jaki przypadek chodzi. Prosto obrazując to lecisz przede mną na 2000 m AGL i ja oferma wlatuje w Ciebie z boku lub pod kątem ale nie przelatuje przez linki tylko następuję deformacja paralotni i utrata nośności na kilka sekund.

JakubM pisze:Jakie macie patenty na pozbycie się nawyku trzymania za taśmy podczas lotu?
Wystarczy chwila nieuwagi i moja prawa dłoń delikatnie oplata taśmy - ot tak tylko żeby poczuć ich dotyk, głaskać je. Nie podoba mi się to, wstydzę się, ale próby walki z tym nawykiem póki co kończą się fiaskiem. Obawiam się, że taki nawyk może kiedyś w sytuacji krytycznej spłatać mi figla...

Zbyszek Gotkiewicz pisze:Zalecam spojrzenie na skrzydło po bombie żeby sprawdzić czy nie ma krawata. Zdarzają się też takie dziwne momenty gdy spadamy z sekundę i skrzydło nas głową jest w różyczce. Wtedy też warto popatrzeć, bo jeśli skrzydło się otworzy niesymetrycznie i tego nie wyłapiemy to od razu mamy helikopter nad głową i twista w taśmach.

ciacholot pisze:
Dziękuję, że zgodziłeś się choć z jednym

Jeśli chodzi o winglety to mają one więcej niż jedną funkcję. Ja natomiast w swojej wypowiedzi nie twierdzę, że pióra tak się nazywają tylko szukam w nich podobnych funkcji. O prędkościach nie wspominałem. Myślę, że nie o prędkość tu chodzi.
Dla mnie jest różnica między przeciętnymi zwykłymi pilotami, a tymi acro i zawodnikami latającymi na skrzydłach do acro i wyczynowych ponad 6,5 i CCC, a kopiowanie ich zachowań po obejrzeniu filmu nie jest najlepszym wyborem. Ich filmy powinny być opatrzone przestrogą w klimacie "nigdy nie próbuj tego w domu". Pisząc dużymi literami: rób to tylko pod okiem instruktora chyba że wisisz pod skrzydłem prawie non stop i masz DUŻE doświadczenie.
To, że jesteś niezwykły już teraz wiem. Nie chciałem Cię urazić. Nie musisz nikogo pytać o zgodę na patrzenie, a już napewno nie mnie. Ja nie jestem z pokolenia BRAWO i nie czuję się aż tak wyjątkowym, ale też uważam, że błędem jest namawianie wszystkich pilotów do obligatoryjnego patrzenia na skrzydło bo łatwo można stracić cenne metry i czas na rzucenie zapasu.

Dziubdzius pisze:

ciacholot pisze:Latanie bez vario wcale nie jest takie trudne. Człowiek z łatwością odczuwa zmiany z noszenia na opadanie. Problem robi się jak jest stała sytuacja. Zaczynasz się przyzwyczajać i poczujesz dopiero jak się zmieni.
Pióra powiadasz na końcach. Może to winglety skoro szybują.
Jęśli ktoś dochodzi w lataniu do poziomu acro to niech sobie patrzy na co chce i ogarnia co uważa za stosowne. Zwykły latacz przede wszystkim powinien skupić się na wysokości i ratowaniu życia w sytuacji kiedy atrakcje go przerastają.

Hey.

No ja taki czuły nie jestem żeby łatwo bez wario latać ale to prawda da się.
Nie wiedziałem ze pióra na końcach skrzydeł tez nazywają się wingletami. Myślałem ze to dotyczy tylko samolotów.
Zupełnie się nie zgadam z teza ze ptasie winglety służą do minimalizowania wirów na końcach skrzydeł. Z naukowcami się nie dyskutuje podobno. Ciekawe dlaczego wróbelek nie ma wingletow albo jaskółka, osiągają one całkiem spore prędkości przelotowe ze o jerzykach nie wspomnę.

Nie rozumie Twojej wypowiedzi ze "zwykły latacz".
Ja jestem niezwykły, wyjątkowy, wręcz powiedziałbym jedyny taki w całym wszechświecie dlatego pozwolę sobie nie zastosować się do Twojej dygresji i jeżeli uznam za stosowne sprawdzić skrzydło wzrokiem to to zrobię natomiast zgadzam się ze zapas wysokości i ratowanie życia jest najważniejsze.

Pozdrawiam.

Dziubdzius pisze:

ciacholot pisze:Latanie bez vario wcale nie jest takie trudne. Człowiek z łatwością odczuwa zmiany z noszenia na opadanie. Problem robi się jak jest stała sytuacja. Zaczynasz się przyzwyczajać i poczujesz dopiero jak się zmieni.
Pióra powiadasz na końcach. Może to winglety skoro szybują.
Jęśli ktoś dochodzi w lataniu do poziomu acro to niech sobie patrzy na co chce i ogarnia co uważa za stosowne. Zwykły latacz przede wszystkim powinien skupić się na wysokości i ratowaniu życia w sytuacji kiedy atrakcje go przerastają.

Hey.

No ja taki czuły nie jestem żeby łatwo bez wario latać ale to prawda da się.
Nie wiedziałem ze pióra na końcach skrzydeł tez nazywają się wingletami. Myślałem ze to dotyczy tylko samolotów.
Zupełnie się nie zgadam z teza ze ptasie winglety służą do minimalizowania wirów na końcach skrzydeł. Z naukowcami się nie dyskutuje podobno. Ciekawe dlaczego wróbelek nie ma wingletow albo jaskółka, osiągają one całkiem spore prędkości przelotowe ze o jerzykach nie wspomnę.

Nie rozumie Twojej wypowiedzi ze "zwykły latacz".
Ja jestem niezwykły, wyjątkowy, wręcz powiedziałbym jedyny taki w całym wszechświecie dlatego pozwolę sobie nie zastosować się do Twojej dygresji i jeżeli uznam za stosowne sprawdzić skrzydło wzrokiem to to zrobię natomiast zgadzam się ze zapas wysokości i ratowanie życia jest najważniejsze.

Pozdrawiam.

ciacholot pisze:Latanie bez vario wcale nie jest takie trudne. Człowiek z łatwością odczuwa zmiany z noszenia na opadanie. Problem robi się jak jest stała sytuacja. Zaczynasz się przyzwyczajać i poczujesz dopiero jak się zmieni.
Pióra powiadasz na końcach. Może to winglety skoro szybują.
Jęśli ktoś dochodzi w lataniu do poziomu acro to niech sobie patrzy na co chce i ogarnia co uważa za stosowne. Zwykły latacz przede wszystkim powinien skupić się na wysokości i ratowaniu życia w sytuacji kiedy atrakcje go przerastają.

Bumat pisze:

JakubM pisze:Jakie macie patenty na pozbycie się nawyku trzymania za taśmy podczas lotu?
.

Pplataj w termice nisko w Starogrodzie ; odzwyczaisz się szybko. Chyba, że nie zdąrzysz. ( odpukać )

JakubM pisze:Jakie macie patenty na pozbycie się nawyku trzymania za taśmy podczas lotu?
.

der pisze:Prawą dłonią się zapierasz odruchowo w krążeniu, dzięki czemu przenosisz bardziej ciało w lewo, to dość typowe zachowanie pilotów w uprzężach hamakowych.
Trudno cokolwiek wyczuć na taśmach, bo one akurat na tym odcinku są sztywne, ale ... w razie niespodziewanej bomby takie ręce działają jako dobry separator taśm, tj, dużo trudniej o skręcenie w taśmach, a jeśli już, to dzieje się to powyżej deltek i łatwiej się odkręcić.
Tak, wiem, latać należy aktywnie, ale na niespodziewaną bombę na beli nic nie poradzisz.
Ostatni argument za, to po kilkugodzinnym locie oparcie kciuków na taśmach. To świetna kontrola zmęczonych rąk. Bo z każdą godziną robią się jakby co raz cięższe.
Argument przeciw. Są jakieś ? A no tak, to nie jest trendy